Nieuw Zeeland,wat een heerlijk land.
Verslag van een reis van en naar Nieuw Zeeland en een rondreis met een ruilcamper door
Nieuw Zeeland.
De Heenreis.
Op 12 januari 2003 vliegen we met Cathay Pacific van Schiphol naar Hong Kong voor het eerste gedeelte van onze vliegreis naar Nieuw Zeeland, een vlucht van ca.12,5 uur, en hebben daar een stopover.Van die gelegenheid maken we gebruik voor een stadstour die ons een beeld geeft van de stad.
Hierna vliegen we via Brisbane ,waar we vrienden opzoeken,naar Auckland, de eerste vlucht 10 uur en de tweede ruim 3 uur .Daar 
worden we opgewacht door Anne en Peter McCabe, met wie we een kampeerautoruil zijn aangegaan.We verblijven een paar dagen bij hen en gebruiken die tijd om de camper te leren kennen en met hen een rondrit in de omgeving te maken.
Het ZW-deel van het noordeiland.
Op zaterdag 26 januari vertrekken we en zwaaien Anne en Peter ons (en hun camper) uit en begint onze reis door Nieuw Zeeland.
Onze route: 8620 km lang.
Vanuit Lichfield rijden we westwaarts en bezoeken in Otorohanga het Kiwihouse, waar je in het schemerduister kiwi’s kunt zien. In Waitomoi bezoeken we uiteraard de glowworm-caves, het blijkt zeer de moeite waard evenals het ter plaatse te bezichtigen museum. Je 
kunt beter eerst het museum bezoeken en daarna naar de grotten gaan.Via Te Kuiti en Awakino bereiken we de westkust en we blijven de kust volgen op onze weg naar het zuiden. Je vindt hier langs de kust prachtige stille plekjes om met de camper te gaan staan.
Bij Hawera slaan we af naar Tawhiti om daar het museum te bezoeken van die naam. Het blijkt een alleraardigst museum te zijn dat bestaat uit een privé verzameling spulletjes, goederen, oude machines en wat dies meer zij .Voor een entreeprijs van NZ $ 6,50 een alleraardigste en goedkope onderbreking.Via Wanganui, waar we de Putiki Church bekijken (sleutel halen bij de buren), rijden we verder zuidwaarts door een betrekkelijk saai landschap.
Omdat we nog 2 dagen over hebben maken we een ritje naar Lake Ferry en komen daarbij langs heerlijk stille en fraaie weggetjes. Op 2 februari hebben we de ferry geboekt dus de laatste nacht zoeken we een camping in Upper Hut van waaruit je ferry bijna kunt zien.
De overtocht, in dit geval met de Interislander, dat is de gewone ferry, duurt ongeveer 3 uur en is, vooral bij mooi weer, een mooie tocht. Vooral het gedeelte door de "sounds" (fjorden) van het zuideiland naar Picton is mooi.
Het zuideiland.
De oostkust van het zuideiland.
We hebben besloten het zuideiland "om de oost" te doen omdat bij links rijden de passagier dan aan de zeezijde in de camper zit en juist aan die zijde schijnt veel te zien te zijn. Een 
ander argument is het feit dat vrijwel iedereen "om de west " gaat en we rijden voor ons gevoel liever niet "in colonne".
Bij Blenheim gaan we dus linksaf en vinden bij Lake Grassmere een zoutwinning met prachtige kleuren. Langs de zuidzijde van dit meer rijden we naar de kust waar een prachtige DOC-camping(Department of Conservation, te vergelijken met ons Staatsbosbeheer ) is waar we een nachtje blijven.
De volgende dag rijden we op ons gemak langs de kust naar Kaikoura en treffen langs de weg zeehondenkolonies. Ook in Kaikoura vinden we die.In Kaikoura boeken we een whale-watch tour en we hebben het geluk dat we vier verschillende walvissen zien. Toch wel indrukwekkend zo groot als die dieren zijn. Ook zien we dolfijnen die rond de boot spelen.
Vanuit Kaikoura vervolgen we onze reis via Hwy 1 die na enige tijd niet meer langs de kust 
loopt. Christchurch blijkt een moderne en ruime stad te zijn waar we met de camper gemakkelijk de weg kunnen vinden. Cathedral Square in het centrum is een levendig plein met een gezellige 
drukte in een ontspannen sfeer. Om 1 uur beklimt de wizard daar zijn trapje voor zijn dagelijkse redevoering en dat trekt erg veel luisteraars.
Vanuit Christchurch maken we nog een rondrit over het prachtige schiereiland Banks.We verlaten Christchurch weer zuidwaarts via Hwy 1 en overnachten in Ashburton. We nemen Hwy 79 en rijden via Geraldine naar Fairly en vandaar via Hwy 8 over de Burkes Pass naar Lake Tekapo en Lake Pukaki .We rijden hier door uitgestrekte gebieden waar vrijwel geen verkeer is .
Bij Moeraki bekijken we natuurlijk de "boulders" dat zijn ronde stenen kogels die daar in de grond zitten en door vulkanische activiteiten ooit zijn ontstaan .Omdat het de volgende morgen regenachtig is brengen we een bezoek aan Larnach Castle bij Portobello, het enige kasteel dat Nieuw Zeeland rijk is. Het is in de negentiende eeuw gebouwd door een engelse regent en best een bezoekje waard.
Na Dunedin nemen we de Southern Scenic Route, die duidelijk met borden wordt aangegeven en die ons door het Catlins Reservation Park voert. Bij Kaka 
Point overnachten we en de volgende morgen rijden we naar Nugget Point ,omdat daarvan zo’n mooie foto in onze Nelles Reisgids stond.
Bij Cannibal Bay, een paar uurtjes meer zuidelijk, maken we opnieuw een uitstapje naar de kust en dat blijkt een prachtig plekje te zijn waar de zeehonden op het strand liggen te zonnen en zich absoluut niets aantrekken van de mensen. In Curio Bay kunnen we bijna vanuit de camper de pinguïns observeren . Nadat we Slope Point (het meest zuidelijke puntje van het zuideiland)hebben bekeken zetten we koers richting Bluff en Invercargil.
Bluff heeft een prachtige uitkijk maar de weg naar boven blijkt erg stijl te zijn, we moeten een gedeelte in de eerste versnelling naar boven. Maar het uitzicht is schitterend vooral omdat het redelijk helder is. Invercargil is een keurige en ruime stad waar je met je camper probleemloos doorheen kunt rijden.
De westkust van het zuideiland.
Als we Invercargil verlaten gaan we op weg naar wat we de westkust van het zuideiland noemen. Via Riverton, rijden we naar Colac Bay, een lieflijk plaatsje waar veel paua-schelpen worden gevonden .Bij Clifden 
overnachten we bij de Historic Bridge en maken kennis met het grillige weer van dit gebied wat in ons geval betekent flinke regenbuien.
In Manapouri vinden we aan het meer van diezelfde naam een prachtige pauzeplaats waarna we doorrijden naar Te Anau, een vrij drukke plaats ,uitvalsbasis is voor bezoeken 
aan de Milford Sound. De rit van en naar de Milford Sound is prachtig en de Milford Sound zelf is echt een hoogtepunt.
Ook de boottocht de volgende morgen is schitterend. Tijdens de rit terug zien we bij 
de Homer tunnel, dat is de tunnel die je moet passeren om bij de Milford Sound te komen, de sneeuw langs de weg liggen en op het hoogste punt sneeuwt het nog steeds.
Onze volgende bestemming is Queenstown en hemelsbreed is 
dat niet zo ver maar om er te komen moeten we toch een rit van bijna 300 km maken via Te Anau, Mossburn, Five Rivers en Kingston.
Arrowtown ,niet ver van Queenstown,is een heel leuk en lieflijk plaatsje geheel in oude stijl. Het is een oud gouddelverstadje, wat aan verschillende dingen nog valt af te lezen, maar nu is het een mooi en rustiek toeristisch plaatsje waar je genoeglijk rondwandelt.
We gaan nu de route naar de Haast Pass opzoeken om op die manier de kust weer te kunnen bereiken. Via Wanaka rijden we langs Lake Hawea en Lake Wanaka en vinden hier de meest mooie plekjes om even te stoppen
en van het schitterende uitzicht en weer te genieten.
Vanaf hier rijden we weer langs de kust maar bij Knight’s Point gaat de weg weer een stukje landinwaarts tot ze bij Bruce Bay weer een stukje parallel met de kust loopt .Hierna gaan we richting de gletsjers maar we bezoeken eerst nog Lake Matheson dat bekent staat om zijn prachtige spiegelingen in het water.
We bezoeken eerst de Fox Glaciër waar we met de camper vrij dicht bij kunnen komen, en daarna rijden we naar Franz 
Jozef waar we een rondvlucht per helikopter maken.Onze route langs de kust noordwaarts brengt ons vervolgens naar de Pancake Rocks bij Punakaiki en het is snel duidelijk waar de naam vandaan komt. Het lijken stapels pannenkoeken en tijdens een 
mooie rondwandeling kunnen we dat op ons gemak bekijken , vooral ook omdat we hier prachtig weer hebben.
Bij Westport houdt onze route langs de kust op en, nadat we nog een kijkje bij Cape Foulwind hebben genomen, zoeken we de weg op die ons door de prachtige Buller Gorge voert.
Via deze Hwy 6 en de Old Hwy 61 rijden 
we naar Motueka en vandaar door naar Kaiteriteri en Marahou, in feite de toegang tot het Abel Tasman NP . Via Hwy 60 rijden we over een prachtige route naar Tanaka en vandaar rijden we eerst door naar de uiterste noordpunt van het zuideiland bij Port Puponga en vandaar naar Cape Farewell waar we weer zeehonden op de rotsen zien liggen. Als we terug zijn in Tanaka rijden we langs de kust van de Golden Bay naar het Abel Tasman NP en daar rijden we door het tropische regenwoud naar Totaranui aan Awaroa Bay ook wel Golden Bay genoemd. Als je het strand ziet weet je meteen waarom, het zand is hier goudgeel van kleur.
Het is hier echt schitterend mooi en je zou hier zo een tijdje blijven hangen.Via de gezellige maar vrij drukke plaats Nelson rijden we richting Picton, nog steeds over Hwy 6 maar we besluiten bij Havelock de Queen Charlotte Scenic Drive te nemen wat een fraaie route blijkt te zijn met prachtige vergezichten over de sounds. 
De Oostkust van het noordeiland.
Via de "snelle"ferry, The Lynx (is wel zo’n 35% duurder dan de "gewone"),zijn we in twee uur terug op het noordeiland en na aankomst in Wellington besluiten we die middag nog een bezoek te brengen aan het Te Papa museum. Het museum is vanaf de ferry in 5 minuten bereikt en je kunt er goed parkeren met een camper. We zijn niet zulke museumbezoekers maar genieten toch van dit moderne en zeer gevarieerde museum.
Vanuit Wellington gaan we via Masterton en Waipukurau naar Hastings omdat ons 
volgende reisdoel de Jan van Gentenkolonie bij Cape Kidnappers is, gelegen aan de oostkust van het noordeiland. We rijden naar Clifton waar de excursies naar Cape Kidnappers vertrekken.
De volgende morgen is het prachtig weer 
en maken we een schitterende excursie naar deze kolonie. Gezeten op een soort landbouwwagens worden we met trekkers over het smalle strand en soms door de branding naar de kolonie gereden, een belevenis op zich.
Na de prachtige stad Napier bezocht te hebben volgen we de PCH (Pacific Coast Hwy), 
een goed aangegeven toeristische route die voorlopig Hwy 2 langs de oostkust volgt .In Tangoio vinden we een prachtige overnachtingplaats aan het strand in gezelschap van enkele NZ-campers.
In Te Araroa staat de grootste pohutukawa-boom van Nieuw Zeeland, althans volgens onze reisgids, en die bekijken we .
Rotorua en Taupo e.o.
Bij Opotiki nemen we Hwy 2 en die voert ons naar Rotorua onze volgende reisdoel. In Hell’s Gate, even ten noorden van Rotorua, kun je de pruttelpotten en andere vulkanische bronnen 
en heetwater pools tijdens een niet te lange wandeling prima bezichtigen.In Rotorua bezoeken we de "Whakarewarewa Thermal Village ", een maori woongemeenschap te midden van hete bronnen en zwaveldampen. Hier zien we ook een folkloristische Maori show met zang en dans. Tegen de avond rijden we richting Taupo en vinden langs de Waikato River een prachtig overnachtingplaatsje genaamd Reid’s Farm. S’Middags bezoeken we het thermische gebied bij Taupo, genaamd Craters of the Moon .Van Taupo rijden we via een andere route, over Hwy 1 en Hwy 30 terug naar Rotorua waar we de schapenshow in het Agrodome bezoeken. De show is wervelend en absoluut de moeite waard.
Coromandel,Bay of Islands & Top End.
Hier zien en voelen we voor het eerst hot-water-beach, waarbij de ondergrond zo heet is dat niet alleen het water er door wordt verwarmd maar ook je voeten en als je niet oppast moet je op de blaren lopen.
Bij Hahei maak ik een wandeling naar Cathedral Cove, een wandeling van ruim een uur waarbij je op een prachtig stukje strand terecht komt met een fotogenieke doorkijk door een rots. 
De volgende dag rijden we via Whitford Auckland binnen in het stadsdeel Howick en rijden door de zeer uitgestrekte stad. We bezoeken o.a. het Auckland museum annex War memorial.
Via de Harbourbridge komen we uit in het noordelijke stadsdeel en via Hwy 1 verlaten we 
Auckland.In Mahurangi, ongeveer 25 km ten noorden van Auckland, vinden we een prachtig plekje aan de kust om te overnachten.
In Paihia aan de Bay of Islands, boeken we een boottrip door deze baai en dat is, ondanks het ruwe weer, een mooie trip. 
Einddoel van de tocht is een "hole in the rock"bij Cape Brett, waarna de tocht langs een andere route terug gaat. De tocht duurt 3,5 uur en is zijn geld(NZ$ 60, - pp)zeker waard.
Bij Waitangi brengen we natuurlijk een bezoek aan het treaty house ,waar de overeenkomst tussen de maori’s en de"nieuwe"bewoners van Nieuw Zeeland in 1840 is ondertekend. 
Hierna staat het noordelijkste puntje,Cape Reinga op het programma. Het is een flinke afstand maar de moeite alleszins waard.
De Westkust van het Noordeiland.
We gaan nu voor het eerst sinds geruime tijd weer zuidwaarts en volgen nog steeds de 
PCH. Bij Rawene nemen we de ferry over de Hokianga Harbour en bij Opononi en Omapere vinden we prachtige uitzichten over de baai en de aan de overzijde gelegen zandduinen.Via Auckland zakken we steeds verder naar het zuiden af en vinden in Kawhia een prachtig plaatsje.
Vanuit Kawhia rijden we via Te Anga richting Waitomo een werkelijk prachtige route met onderweg de Marokopa Falls en de Mangapohue Natural Bridge.
We 
naderen nu het einde van onze rondreis. Via Otorohanga rijden we nog naar
Hamilton en vandaar "binnendoor" naar Cambridge en Lake Karapiro waar ook de meest fraaie plekjes zijn te vinden. Via Putaruru rijden we terug naar Lichfield en kunnen de camper onbeschadigd met 8620 km meer op de teller bij Peter en Anne afleveren.
De terugreis.
Van Auckland vliegen we via Hongkong terug naar Amsterdam,omdat een stop in Hongkong niet kan vanwege SARS, is dit een reis van 10 en 12,5 uur vliegen en met wachten en reis van en naar vliegveld van totaal 32 uur .
Nel en Chiel de Graaf.